Ruha dokunan düşünceler…(1)

Aşka, evliliğe, mutluluğa, inanca, Hristiyanlığa, İslama, ölüme ve hayata dair ruha dokunan düşüncelerinden bahsediyor Tolstoy bu kitapta.

Bende bazı bölümlerinden üstünü çizdiklerimi paylaşmak istedim sizlerle …

Evlenmek tam bir yüktür…

*****

Şaşılacak şeydir! Güzellikle iyilik çoğunlukla eş ve kardeş sayılır. Bir güzel kadının söylediği son derece manasız sözler dinleyenlere birer nükte, birer hikmet gibi gelir. O, münasebetsizlikler eder. Fakat göze çarpan yalnız onun hoşa giden güzel taraflarıdır. Şayet manasız şeyler söylemez ve münasebetsizlik etmezse o zaman o bir ahlak numunesi ve zeka harikası olarak kabul edilir.

*****

Hayatımın gerçek manasını hiçbir zaman anlamayacak olan bir kadını sevebilir miyim? Bir kadın sadece güzelliği için sevilebilir mi ? Bu heykel kadını sevmek mümkün mü?

*****

Yerimiz dar ama kalbimiz ferah…

*****

Fedakar sevgi: Bir fedakarlığın sevilen kişiye yarar mı zarar mı getireceğine aldırmaksızın kendini sevilen için feda etmeye duyulan sevgidir. Bu tür sevginin formülü “Bütün dünyanın gözünde ona olan bağlılığımı ispat etmek için katlanmayacağım şey yoktur” dur. Sevdikleri kadını ya da erkeği bağlılıklarına inandırmak için ölmeye hazırdırlar, ama pek fazla bir fedakarlık gerektirmeyen günlük, küçük sevgi ve gösterilerini ihmal ederler. Dahası, fedakar sevgiyi seçen insanlar her zaman sevgileriyle gurur duyarlar, kılı kırk yararlar, kıskanç ve güvensizdirler ve tuhaftır, sevdikleri kişinin tehlikeye düşmesini isterler ki onu kurtarabilsinler, mutsuz olsun isterler ki onu avutabilsinler hatta kötü alışkanlıklar edinsin isterler ki onu düzeltebilsinler.

*****

Pratik sevgi : Sevilenin bütün ihtiyaçlarını,arzularını, kaprislerini ve hatta kötülüklerini tatmin etme isteğinden ibarettir. Böyle seven insalar hayat boyu severler, çünkü sevdikçe sevgililerini daha iyi tanırlar. Ve böylece sevmek yani ihtiyaçlarını ve isteklerini karşılamak daha da kolaylaşır. Sevgilerini ender olarak kelimelere dökerler ve bunu yaptıklarında kendilerini beğenmiş, şiirsel bir şekilde değil, uysal ve beceriksiz bir şekilde yaparlar, çünkü yeterince sevmediklerinden korkarlar. Böyle insanlar sevdiklerinin kusurlarını bile severler, çünkü bu kusurlar onlara yeni istekleri yerine getirme fırsatı verir. Karşılık görmek isterler, buna inanırlar, hatta kendilerini kandırmaya hazırdırlar ve eğer karşılık bulurlarsa mutlu olurlar; fakat duyguları karşılık görmese bile aynı şekilde sevmeye devam ederler ve sevdiklerinin mutluluklarını istemekle kalmaz , ellerindeki küçük büyük, bütün maddi ve manevi imkanları kullanarak bunu sağlamaya çalışırlar.

*****

Cisimlerle sevgi olmadan çalışabiliriz; sevgi olmadan ağaçları keser, tuğla döker, demir döveriz; fakat nasıl arılara karşı dikkatli olmak gerekiyorsa insanlara karşıda sevgi dolu olmak gerekir… Eğer biri arıya dikkatsizce yaklaşırsa, bunun hem arıya hemde kendilerine zararı dokunur. Aynı şey insanlar içinde geçerlidir. Aksi zaten mümkün değildir, çünkü karşılıklı sevgi, insanın hayatının temel kanunudur.

*****

İnsan kendi çabasıyla değil sevgi ile yaşar.

*****

İnsanları bize yaptıkları iyiliklerden çok bizim onlara yaptığımız iyilikler için severiz.

*****

Mutluluk, başkaları için yaşamaktır…

*****

Ümitsizliğin, senin sırf kendi mutluluğun için yaşamaktan ileri geliyor.

*****

Ne güçlü yaşama arzusu bu !

*****

Özgürlük mü? Neye yarar özgürlük ? Sevmektir mutluluk. İstemek, onun istediği şeyleri istemek, onun düşündüğü şeyleri düşünmektir mutluluk. Özgürlüğün olmamasıdır yani!

*****

İyiliğin bir nedeni varsa, iyilik değildir artık o. Sonucu, yanili ödülü varsa iyilik olmaktan çıkmıştır. Öyleyse iyilik, neden ve sonuçlar zincirinin dışındadır.

*****

Dünyada değişmeyen tek mutluluk başkası için yaşamaktır.

******